Pioenen: planten en verzorging. Instructies voor het kweken van een zaailing, 110 foto's van prachtige bloemen

Rod Peony van de Peony-familie. Af en toe wordt in de literatuur de spelling "peon" gevonden, wat ook correct is. Het geslacht kreeg zijn naam van de naam van de genezer van de Griekse goden Peon. Volgens de legende behandelde Peon Ares, de oorlogsgod die gewond was geraakt door Hercules, een verraderlijke en verraderlijke godheid, een groot liefhebber van bloedige veldslagen. Hij was duidelijk zeer succesvol aan het behandelen, wat brandende jaloezie veroorzaakte bij zijn mentor, de god van de genezing van Asclepius.

De leraar was van plan een getalenteerde student te vergiftigen, maar Peon kwam per ongeluk op de hoogte van de plannen van Asclepius en wendde zich tot de Griekse goden met een gebed voor redding. De goden hadden medelijden met de dokter en veranderden hem in een prachtige pioenbloem.

Eeuwenlang werden planten van deze groep alleen als medicijn gebruikt. De oude Romeinen, die vast geloofden in het vermogen van de plant om van elke kwaal te genezen, hadden een speciale passie voor de bloem: geen enkele krijger ging op campagne zonder een pioenroos in zijn boezem.

Men geloofde dat tinctuur uit in wijn gedrenkte zaden nachtmerries kon verlichten. Een alcoholextract uit de wortels werd gebruikt voor maag-, lever- en nierziekten. De Britten geloofden dat een pioenroos geplant aan de voordeur boze geesten uit het huis verdrijft.

Een meer praktische toepassing voor deze plant werd gevonden in Rusland: verf voor papier en stoffen werd gemaakt van blanke pioen. Pioenroos werd ook gebruikt bij het koken: zaden werden gebruikt als smaakmaker voor vleesgerechten en gekookte wortels werden samen met groenten gegeten.

In China kennen pioenrozen al sinds mensenheugenis. Tegen het midden van de XVI eeuw. in China waren er al meer dan 30 soorten vermeld in speciale catalogi. Ze waren erg duur, en sommige waren letterlijk hun gewicht in goud waard. Het was uit China dat de pioenen hun triomftocht door andere landen en continenten begonnen.

Grasachtige pioenen kwamen pas in 1850 naar Amerika en het duurde slechts 13 jaar voordat ondernemende Amerikanen de onbetwistbare voordelen van pioenrozen (1903 - de American Society of Pioneers, die nog steeds bestaat) erkennen.

In Rusland in de XVII eeuw. pioenen werden meer als een medicinale plant beschouwd en werden gekweekt in de tuin van apotheken.

Samenvatting van het artikel:

Botanische karakteristiek

Kruidachtige vaste plant, zelden struik, in het wild, uitsluitend groeiend op het noordelijk halfrond: 45 soorten in Azië en Europa, 2 in het westen van Noord-Amerika. In Rusland leven 9 van de 15 soorten in de Kaukasus, de rest komt uit het Verre Oosten en Siberië.

De struik is meerstammig, afhankelijk van de variëteit, de stengels zijn eenvoudig of vertakt, met een hoogte van 30 tot 100 cm.De steel eindigt met een bloem. In de herfst sterft het bovengrondse deel van de struik. Krachtige wortelstokken met vernieuwingsknoppen blijven in de winter. Bladeren van complexe structuur, verschillende vormen in soorten pioenrozen. Grote groene of blauwachtige tint. De locatie op de stengel is een andere.

De bloemen zijn groot en zeer groot, tot 20 cm in diameter; in wilde en niet-dubbele variëteiten, eenvoudig met volledig ontwikkelde meeldraden, en complex in semi-dubbele en dubbele bloemen met gedeeltelijk of volledig gemodificeerde meeldraden.

Peony fruit met grote zwarte of rode zaden is zeer effectief, kan worden gebruikt als een natuurlijk bloemmateriaal samen met bloemen.

Classificatie en cijfers

De meeste gecultiveerde pioenrassen zijn afkomstig van de soort melkbloemige pioen (Paeonia lactiflora) - 70%, door kruising met andere soorten, voornamelijk met medicinale pioen - 30%, en rechtstreeks de vorm van medicinale pioen (Paeonia officinalis) - minder dan 1% van officieel geregistreerde rassen.

Een opmerkelijke soort uit het Verre Oosten - melkbloemige pioen, groeit in vivo ook in Transbaikalia, Mongolië, China, Japan, Korea. De hieruit verkregen rassen worden gekenmerkt door een hoge winterhardheid. Het uitzicht is op zichzelf mooi: puur witte eenvoudige bloemen met een diameter van 8-10 cm, met gouden meeldraden.

Minder bestand tegen lage temperaturen zijn variëteiten die afstammen van de peony officinalis, waarvan het thuisland het warme land is - Frankrijk, Zwitserland, Noord-Italië.

Tuinclassificatie van pioenen is gebaseerd op de structuur van de bloem, maar het is moeilijk om de pioenvariëteit te bepalen op basis van de foto. Er is ook een verdeling van variëteiten in groepen volgens de hoogte van de struik en de timing van bloei.

Er zijn niet minder dan 10 duizend soorten pioenrozen in de wereld, hoewel officieel geregistreerd veel minder zijn - ongeveer 4,5 duizend.Veel rassen werden gecreëerd aan het einde of zelfs in het midden van de 19e eeuw, hebben nog steeds hun populariteit niet verloren en zijn tegenwoordig zo mooi als anderhalf eeuwen geleden!

Je kunt met grote zekerheid de meest, misschien wel de meest bekende en waarschijnlijk bekende tuiniers over de hele wereld noemen, de pioenroos is de beroemde Sarah Bernhardt. Gefokt in Frankrijk in 1906 door Lemoine; het doel is universeel, geweldig in snijden. De bloem is erg groot, dik, roze, en hoewel het geen uitgesproken aroma heeft, is het moeilijk om langs een bloeiende struik te komen zonder te stoppen om zijn schoonheid te bewonderen - echt “Goddelijke Sarah”.

Een ander populair pioenras met de niet minder 'sprekende' naam Scarlett O'Hara werd in 1956 in de VS gemaakt. De bloem is eenvoudig, de bloemblaadjes zijn bloedrood of flamingorood van kleur, met veel contrasterende gele meeldraden. Het heeft een onverwoestbare gezondheid en een sterke, hoge struik. De eigenaardigheid van de variëteit is om de bloem te snijden voordat de knoppen nog niet zijn geopend.

Enorme parelwitte bloemen van een pioen van het pioenras Duchesse de Nemours (mevrouw Gwin Lewis) - een klassieker van het genre en een verkoopleider in Nederland. Gekweekt in Frankrijk in 1856. Tot op de dag van vandaag bevalt het bloementelers over de hele wereld met de kracht en kracht van een struik, even schitterend in open grond en in snede.

Een boomachtige of semi-struikachtige pioen (Paeonia suffruticosa), wiens thuisland China is, is een zeer speciale en unieke vertegenwoordiger van het geslacht. De plant heeft een hybride oorsprong. In totaal zijn er ongeveer 500 soorten in de wereld, de meeste zijn Chinees:

met dubbele bloemen - Chinees-Europees
met semi-dubbele en niet-dubbele kleuren - Japans

Ze kwamen in 1858 voor het eerst uit de Baltische landen naar Rusland. Er zijn soorten pioenrozen van boomvormige Russische selectie: er zijn niet zoveel als Aziatische en Europese, maar in tegenstelling tot hun thermofiele familieleden, zijn ze aangepast aan onze moeilijke klimatologische omstandigheden.

Als gevolg van het kruisen van de pioenen van de gele boom en grassoorten, verschenen hybriden van de Itoh-groep (ITO-hybriden) met grote gele bloemen.

Deze bloemen hebben hun uiterlijk te danken aan de veredelaar Toichi Ito uit Japan: hij slaagde erin twee soorten te kruisen, die voorheen niet mogelijk werden geacht. De bladeren van de nieuwe hybride zijn dezelfde als die van de boompioen, en de stengels zijn als de grasachtige pioen - het bovengrondse deel sterft.

Planten en verzorgen: het doorbreken van tradities

Pioenen kunnen geen wispelturige planten worden genoemd, maar ze stellen hoge eisen aan licht en grond. Als je een mooie, gezonde struik wilt kweken die je jarenlang zal verrassen met luxueuze bloei (en pioenen zijn beroemde honderdjarigen!), Zul je hard moeten werken.

Ideale grond is een goed gecultiveerde leem met een licht basische reactie. Kalk moet worden toegevoegd aan zure grond.Het geheim van Nederlandse sierteeltbedrijven bij het planten en verzorgen van pioenrozen in de volle grond: waterplanten worden geëxtraheerd in bloembedden bij het schoonmaken van vijvers (eendekroos met een hoog kalkgehalte is vooral goede meststof).

Plantkuilen moeten diep en breed zijn (50-70 cm), wat belangrijker is op zware grond. Op kleigrond waar vocht niet goed doorheen kan, moeten kuilen nog dieper worden gemaakt, zodat afvoer van gebroken baksteen of grind kan worden geregeld.

Hoewel pioenen erg veel van bodemvocht eisen, kunnen ze categorisch niet tegen constante vochtigheid en stagnatie van water - hun wortels rotten gewoon. Pits zijn gevuld met voedzaam aarde-mengsel (humus en turf met toevoeging van beendermeel of superfosfaat).

Al het grondwerk moet van tevoren worden uitgevoerd, 2-4 weken voor de verwachte dag van het planten van pioenrozen, zodat de grond tijd heeft om zich te vestigen. Een essentieel punt bij het planten van een verdeler is diepte: strikt van 3 tot 5 cm vanaf het maaiveld.

Lager of hoger, en pioenrozen zullen niet bloeien, dit heeft invloed op de gezondheid van de plant en de levensverwachting. Sommige tuinders meten de vereiste afstand met een liniaal - en het ding, ik moet zeggen, is het waard.

De beste tijd voor het planten en herplanten van pioenrozen in de Middenstrook wordt beschouwd als de periode van half augustus tot half september. Op dit moment is de plant in rust en zal deze gemakkelijker stress verdragen. Alleen in de herfst: hun eigen pioenen, gekocht "van grootmoeders" in de bazaar, of gedoneerd door buren.

Maar vanaf het moment dat pioenen uit Nederland, Polen en China de binnenlandse markt betraden, is de situatie radicaal veranderd: nu moet iedereen in het voorjaar nieuw gekochte pioenrozen planten, in tegenstelling tot wetten, tradities en regels. Dit is slecht, maar toch redelijk acceptabel.

De gekochte wortel moet tot het planten in de koelkast worden bewaard, zodat de niergroei niet begint. Het is belangrijk om niet te veel te drogen en de wortel niet te vullen, in een poging de meest optimale luchtvochtigheid te behouden. Plant in de tuin voordat het warm of heet is.

Mulch de overloop. Vergeet niet om regelmatig water en wiet te geven: zo'n plant ontwikkelt zich zeer langzaam en is de eerste paar jaar te zwak om onkruid of droogte alleen te weerstaan.

Kortom, een kleine pioen die in het voorjaar is geplant, heeft zorg en aandacht nodig. Maar uiteindelijk zal een prachtige struik uit een klein stukje van de wortel groeien en deze zal bloeien - en dit is de beste beloning voor alle arbeid!

Een kleine bonus: voor de winter hoeven pioenen niet te worden bedekt, wat hen onderscheidt van sommige andere meerjarige bloemen. Alleen jonge planten en nieuwe aanplant hebben weinig beschutting nodig. Op één plaats kan een pioenstruik ongeveer 20 jaar groeien en bloeien.

Boeketten en composities van pioenrozen

Peony is een van de beste snijbloemen, zo niet de beste. Er zijn zelfs speciale snijvariëteiten. Op de site worden ze apart geplant, weg van de voorste zone van de tuin. De standaard steellengte is 40 cm. Dit is veel als je alle bloeiende scheuten van de struik afsnijdt.

Om voldoende kracht te verzamelen om volgend jaar te bloeien, moet ten minste de helft van de scheuten in de struik blijven - ze kunnen niet worden gesneden.

Door de hoge decorativiteit van de bloem kunt u boeketten van pioenrozen monofoon maken, elkaar contrasteren of schaduwen in elkaars kleuren.

Als in ons land variëteiten met een grote, dubbele bloem altijd populair en universele liefde zijn, aanbidden Japanse bloemisten letterlijk eenvoudige, geen badstofpioenen. Ze worden beschouwd als de koningen van de oude kunst van ikebana. Het talent van de bloemist bestaat immers uit het benadrukken van de individuele schoonheid en het unieke karakter van elke bloem.